Een eerste week in Zuid Afrika
Door: Teuntje
Blijf op de hoogte en volg Teuntje
30 Augustus 2008 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Nu ik terug denk aan een week geleden, kan ik me bijna niet meer voorstellen dat ik toen nog in Friesland rondhobbelde op mijn skeelers, niet wetend wat me te wachten stond. Hoewel ik nog steeds niet weet wat mij de komende maanden te wachten staat, heb ik nu wel een beeld van het land en de mensen. Dat geeft rust.
Zondagmorgen kwam ik ondanks de lange en slapeloze reis, redelijk uitgeslapen aan in Johannesburg. De afstand tussen Nederland en Zuid Afrika is groot, maar er is geen tijdverschil. Wendy Lubbee heeft mij van het vliegveld gehaald. Hoewel zij een foto van mij had gezien, wist ik niet naar wie ik uit moest kijken. Vrouwen met halflang haar zijn er namelijk meer…
Ik logeer bij Wendy en haar man Winston voor de tijd dat ik in Johannesburg ben. Zij wonen in een rustige wijk met grote huizen buiten het centrum van de stad. Behalve de grote hekken, is er niets dat erop wijst dat Johannesburg een groot misdaad probleem heeft. En daar ben ik blij om :) Wendy is de landencoordinator voor Dorcas in Zuid Afrika. Ze is Brits, maar woont al lange tijd in Zuid Afrika. Haar man komt uit Zuid Afrika.
Zondagmiddag ben ik met Wendy en haar man naar de rand van Soweto geweest. Soweto is een grote sloppenwijk in Johannesburg. De overheid bouwt daar ook nieuwe huizen. We zijn bij Ennie geweest om haar een bankstel te brengen. Als je meer wilt weten over dit bezoek en de omstandigheden waarin Ennie leeft, kun je dat lezen op http://teuntje-dorcas.blogspot.com/
Maandagochtend (te vroeg) begon mijn eerste (werk)week. Om zes uur stond Winston naast mijn bed met een kop thee om zich ervan te verzekeren dat ik wakker was. Om half zeven zouden we vertrekken richting Bethlehem (ja, dat is ook de naam van de plaats waar Jezus geboren is). Helaas ontsnapten op het moment dat we wilden vertrekken alle drie de honden. Deze waren zo blij met hun pas verkregen vrijheid, dat het een half uur duurde voor ze alle drie weer netjes binnen de hekken waren…
De rit naar Bethlehem was heftig. Allereerst, omdat ik het eerste half uur moest rijden. Niet dat ik niet kan rijden, maar dit was rijden in een andere auto, aan de linkerkant van de weg, en met enigszins andere regels. Bijvoorbeeld om linksaf te slaan: in de spiegel kijken, o nee, andere spiegel, ruitenwisser aan, o nee, andere hendel, ruitenwisser uit, knipper aan, links blijven rijden, links blijven rijden… Ten tweede, de vele nieuwe gezichten. Voor diegenen die weten hoe slecht ik in Nederland ben in namen en gezichten onthouden, kunnen zich enigszins een voorstelling maken hoe rampzalig het hier was. De namen zijn ingewikkeld (zo niet onuitspreekbaar) en iedereen heeft een bruine huid en zwart haar… Maar goed, na een week kan ik zeggen dat ik zo’n twintig gezichten en bijbehorende namen weet. Kan toch een beetje trots zijn op mezelf. Ten derde, de omgeving. Zuid Afrika lijkt op het eerste gezicht een ontwikkeld en rijk land. Echter, wanneer je buiten de stad komt en de ‘shacks’ ziet is die illusie verdwenen. De verschillen zijn hier groot. Het landschap is hier verder leeg en heuvelachtig. En droog. De afgelopen maanden heeft het niet geregend. De voorjaarsregens in het zuiden zijn al begonnen, maar hier is het nog steeds droog.
In een conferentiecentrum in Betlehem heb ik een training bijgewoond over ‘orphans and vulnerable children’ (volgens mem haar vertaling: sneue bern). Deze training was georganiseerd voor de partners waarmee Dorcas samenwerkt. In de vijf dagen durende training werd aandacht besteed aan zowel moeilijkheden waarmee kinderen te maken hebben en hoe daarmee het best om te gaan, als de mensen hun eigen moeilijkheden in het leven. Een inhoudelijk verslag over deze training zal ik (hopelijk) komende week plaatsen op http://teuntje-dorcas.blogspot.com/ Ik was verbaasd en geschokt over het verleden van de mensen die de training bijwoonden. Vele van hen hebben de meest verschrikkelijke dingen meegemaakt en waren zelf ‘wees’ of ‘kwetsbaar kind’. Het was niet alleen een week om andere mensen te leren kennen, maar ook om mezelf te leren kennen.
Voor mijn stageopdracht hebben we twee avonden gediscussieerd over wat de partner organisaties doen aan HIV/AIDS preventie. Uit deze discussie kwamen al een aantal opmerkelijke dingen naar voren. Er waren bijvoorbeeld drie projecten in Lesotho vertegenwoordigd deze week. Twee van deze projecten doen niets aan de promotie van condooms. De ‘C’ in de ‘ABC(D)’ benadering vervangen zij door ‘character’. Ik ben ervan overtuigd dat condooms niet te vervangen zijn door character. Beide zullen nodig zijn… Een ander voorbeeld is dat slechts een van de aanwezige partners bewust aandacht besteed aan ‘gender’. Alleen zij erkennen dat mannen en vrouwen verschillen. Mannen en vrouwen hebben verschillende manieren van denken, verschillend gedrag en een verschillende posititie in de maatschappij. Met de input van de discussies kan ik komende week verder denken over mijn activiteiten de komende weken.
De mensen die ik afgelopen week heb leren kennen zijn aardig, open en geinteresseerd. Ze hebben me al veel kunnen vertellen over hun cultuur. Dat is essentieel om de HIV/AIDS problematiek hier te begrijpen. Het is jammer dat er niet een cultuur is in Zuid Afrika, maar veel verschillende. Dat maakt het ingewikkeld. De mensen hier hebben problemen met het uitspreken van mijn naam. Voor het gemak hebben ze me maar een nieuwe naam gegeven: Thenjiwe (‘trusted one’). Ik voel me vereerd met zo’n positieve naam. Probleem voor mij is echter nu het uitspreken van mijn eigen naam…
Ondertussen ben ik weer terug in Johannesburg. Gisteravond hebben we de film ‘Sarafina’ gekeken. Deze film speelt zich af in de tijd dat Nelson Mandela nog in de gevangenis zat en geeft inzicht in het leven in Soweto in de tijd van de apartheid. Het is goed om te weten wat zich hier af heeft gespeeld, ook al zie ik daar nu (als buitenstaander) nu weinig meer van.
Zondagmorgen kwam ik ondanks de lange en slapeloze reis, redelijk uitgeslapen aan in Johannesburg. De afstand tussen Nederland en Zuid Afrika is groot, maar er is geen tijdverschil. Wendy Lubbee heeft mij van het vliegveld gehaald. Hoewel zij een foto van mij had gezien, wist ik niet naar wie ik uit moest kijken. Vrouwen met halflang haar zijn er namelijk meer…
Ik logeer bij Wendy en haar man Winston voor de tijd dat ik in Johannesburg ben. Zij wonen in een rustige wijk met grote huizen buiten het centrum van de stad. Behalve de grote hekken, is er niets dat erop wijst dat Johannesburg een groot misdaad probleem heeft. En daar ben ik blij om :) Wendy is de landencoordinator voor Dorcas in Zuid Afrika. Ze is Brits, maar woont al lange tijd in Zuid Afrika. Haar man komt uit Zuid Afrika.
Zondagmiddag ben ik met Wendy en haar man naar de rand van Soweto geweest. Soweto is een grote sloppenwijk in Johannesburg. De overheid bouwt daar ook nieuwe huizen. We zijn bij Ennie geweest om haar een bankstel te brengen. Als je meer wilt weten over dit bezoek en de omstandigheden waarin Ennie leeft, kun je dat lezen op http://teuntje-dorcas.blogspot.com/
Maandagochtend (te vroeg) begon mijn eerste (werk)week. Om zes uur stond Winston naast mijn bed met een kop thee om zich ervan te verzekeren dat ik wakker was. Om half zeven zouden we vertrekken richting Bethlehem (ja, dat is ook de naam van de plaats waar Jezus geboren is). Helaas ontsnapten op het moment dat we wilden vertrekken alle drie de honden. Deze waren zo blij met hun pas verkregen vrijheid, dat het een half uur duurde voor ze alle drie weer netjes binnen de hekken waren…
De rit naar Bethlehem was heftig. Allereerst, omdat ik het eerste half uur moest rijden. Niet dat ik niet kan rijden, maar dit was rijden in een andere auto, aan de linkerkant van de weg, en met enigszins andere regels. Bijvoorbeeld om linksaf te slaan: in de spiegel kijken, o nee, andere spiegel, ruitenwisser aan, o nee, andere hendel, ruitenwisser uit, knipper aan, links blijven rijden, links blijven rijden… Ten tweede, de vele nieuwe gezichten. Voor diegenen die weten hoe slecht ik in Nederland ben in namen en gezichten onthouden, kunnen zich enigszins een voorstelling maken hoe rampzalig het hier was. De namen zijn ingewikkeld (zo niet onuitspreekbaar) en iedereen heeft een bruine huid en zwart haar… Maar goed, na een week kan ik zeggen dat ik zo’n twintig gezichten en bijbehorende namen weet. Kan toch een beetje trots zijn op mezelf. Ten derde, de omgeving. Zuid Afrika lijkt op het eerste gezicht een ontwikkeld en rijk land. Echter, wanneer je buiten de stad komt en de ‘shacks’ ziet is die illusie verdwenen. De verschillen zijn hier groot. Het landschap is hier verder leeg en heuvelachtig. En droog. De afgelopen maanden heeft het niet geregend. De voorjaarsregens in het zuiden zijn al begonnen, maar hier is het nog steeds droog.
In een conferentiecentrum in Betlehem heb ik een training bijgewoond over ‘orphans and vulnerable children’ (volgens mem haar vertaling: sneue bern). Deze training was georganiseerd voor de partners waarmee Dorcas samenwerkt. In de vijf dagen durende training werd aandacht besteed aan zowel moeilijkheden waarmee kinderen te maken hebben en hoe daarmee het best om te gaan, als de mensen hun eigen moeilijkheden in het leven. Een inhoudelijk verslag over deze training zal ik (hopelijk) komende week plaatsen op http://teuntje-dorcas.blogspot.com/ Ik was verbaasd en geschokt over het verleden van de mensen die de training bijwoonden. Vele van hen hebben de meest verschrikkelijke dingen meegemaakt en waren zelf ‘wees’ of ‘kwetsbaar kind’. Het was niet alleen een week om andere mensen te leren kennen, maar ook om mezelf te leren kennen.
Voor mijn stageopdracht hebben we twee avonden gediscussieerd over wat de partner organisaties doen aan HIV/AIDS preventie. Uit deze discussie kwamen al een aantal opmerkelijke dingen naar voren. Er waren bijvoorbeeld drie projecten in Lesotho vertegenwoordigd deze week. Twee van deze projecten doen niets aan de promotie van condooms. De ‘C’ in de ‘ABC(D)’ benadering vervangen zij door ‘character’. Ik ben ervan overtuigd dat condooms niet te vervangen zijn door character. Beide zullen nodig zijn… Een ander voorbeeld is dat slechts een van de aanwezige partners bewust aandacht besteed aan ‘gender’. Alleen zij erkennen dat mannen en vrouwen verschillen. Mannen en vrouwen hebben verschillende manieren van denken, verschillend gedrag en een verschillende posititie in de maatschappij. Met de input van de discussies kan ik komende week verder denken over mijn activiteiten de komende weken.
De mensen die ik afgelopen week heb leren kennen zijn aardig, open en geinteresseerd. Ze hebben me al veel kunnen vertellen over hun cultuur. Dat is essentieel om de HIV/AIDS problematiek hier te begrijpen. Het is jammer dat er niet een cultuur is in Zuid Afrika, maar veel verschillende. Dat maakt het ingewikkeld. De mensen hier hebben problemen met het uitspreken van mijn naam. Voor het gemak hebben ze me maar een nieuwe naam gegeven: Thenjiwe (‘trusted one’). Ik voel me vereerd met zo’n positieve naam. Probleem voor mij is echter nu het uitspreken van mijn eigen naam…
Ondertussen ben ik weer terug in Johannesburg. Gisteravond hebben we de film ‘Sarafina’ gekeken. Deze film speelt zich af in de tijd dat Nelson Mandela nog in de gevangenis zat en geeft inzicht in het leven in Soweto in de tijd van de apartheid. Het is goed om te weten wat zich hier af heeft gespeeld, ook al zie ik daar nu (als buitenstaander) nu weinig meer van.
-
30 Augustus 2008 - 14:14
Sjouke:
Hallo Teuntje (of Thenjiwe) ;-)
Fijn om wat van je te horen vanuit ZA. Je bent al druk in de weer geweest lees ik. Veel gedaan in één week, ik hoop dat het je bevalt.
Ik kwam zonet je broertje tegen op de fiets ;)
Ik zal je binnenkort een langer mailtje sturen. Nu druk in voorbereiding van het feest van m'n ouders... :-)
Je hebt nu vast weekend, geniet ervan (of moet je wel doorwerken in het weekend?).
Liefs,
Sjouke -
30 Augustus 2008 - 15:24
Marieke:
Hoi Teuntje(ik blijf je toch maar zo noemen, is al lastig genoeg;-)),
Wat leuk en fijn om wat van je te lezen. Bijzonder wat je daar allemaal ziet en meemaakt hoor. Voor mij is het nog steeds een beetje als onze studie, maar jij maakt het nu zelf allemaal mee en bent degene die het schrijft...
Ik hoop dat je nog veel van jezelf gaat leren en dat het je goed doet. Wel ook een beetje op jezelf passen hè, want je hebt nog ff te gaan...
Hier gaat alles goed. Nog lekker rustig, geregeld aan het werk bij de Karwei en maandag weer aan de studie... heb er gewoon weer zin in!
Liefs -
30 Augustus 2008 - 15:43
Willemijn:
Hee Teun (zo blijf je tenslotte altijd! :p)
Wooeehoeii! Een nieuw berichtje! Goed om te lezen wat je allemaal al wel weer hebt meegemaakt de afgelopen week. Had ook al gehoord van je ouders (tsjaa, dacht: moet toch even weten of je in ieder geval goed bent aangekomen...dus dan maar even op de 'alternatieve manier' ;)) dat de reis goed was gegaan, maar daarna stokte hun informatie ook ;) Klinkt allemaal super interessant...oooe het begint te kriebelen bij mij zeg (ik wil ook weg!) :d Nah komende tijd maar hard voor aan de slag! En wij hebben onze Afrikaanse invloed komende maandag een klein beetje in de vorm van Kofi Annan die komt voor de opening van het ac.jaar (en ik ga 'm zien!) :d Geniet van alles en leer maar veel!
Ciao, vanuit ook weer es even zonnig Nederland, xx Will. -
31 Augustus 2008 - 09:44
Tetje:
Teun!
Wat super om te lezen wat je allemaal meemaakt! Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel een beetje jaloers ben zeg! Geweldig dat je nu gewoon in ZUID-AFRIKA!! :O zit! Ik moet je voorbeeld maar snel eens volgen. Je hebt het wel goed geregeld lees ik. Niet meer op de bonnefooi, in het wilde weg.
Goed om te lezen dat je daar wel in een (maak ik eruit op) tamelijk veilige plaats verkeerd.
En je Engels zal zich ook wel exponentieel ontwikkeling als je bij een Britse in het gezin woont.
Ik kijk uit naar je volgende verhaal. Je schrijf heel leuk!
Liefs,
Tetje -
31 Augustus 2008 - 10:57
Nicolien:
Jo Teuntje!!
Yes een berichtje uit het verre:)! Echt raar dat je er nu zit; dringt wschl pas echt tot me door als ik aankomende week in Wageningen zit en jij maar niet op komt dagen in de bieb ofzo;)
Maar wat fijn dat je ons via deze site op de hoogte kunt houden en een eigen blog bij dorcas: leuk:D! En de 1e foto's:):)!!
Echt interessant om te lezen hoe jij nu echt al iets doet(!) met onze studie... helaas blijf ik hier alleen nog maar ff mn hoofd volpompen:P
Hee, heel veel succes en plezier!! Geniet van deze unieke ervaring!!
liefs,
Nic -
31 Augustus 2008 - 21:07
Margreet:
Heey die Teun!!
Ik stapte echt net mijn kamer binnen in Groningen toen ik dacht, ff mijn hotmail checken...en een berichtje van jou!! Leukleuk!
Heel fijn te horen dat je goed bent aangekomen en dat je een veilige slaapplaats hebt!! Dat was toch wel even spannend als je vantevoren nog niet weet waar je komt!
Leuk je verhaal te lezen en wat al superrlieve foto´s!! Ik wacht in spanning op je tweede Zuid_Afrika verhaal! :D
Nou, ik ga zo slapen, heb een drukke 'kanodag' gehad, twas zon 28graden hier vandaag!! :D
Dikke tut, Margreet! (K)
-
01 September 2008 - 11:32
Marjanne:
Ha Teuntje of hoe je dan ook mag heten;)!
Wouw zeg, het klinkt heerlijk boeiend allemaal! Super leuk om van je te horen! Hoop dat je t allemaal gaat waarderen en dat je er een erg mooie tijd zult hebben. Wees voorzichtig met jezelf en buit je tijd daar uit, een beetje jaloers ben ik wel.. Ik hoor graag naar je verdere verblijf!
Groet! -
02 September 2008 - 08:51
Jan:
Ha Thenjiwe!
Klinkt interessant ollegear! Mooi ferhaal ek oer dat bankstel:P (Ah, sjoch dast krek ol wer een nij ferhaal op de Dorcas-site hast setten).
Heit en mem ha een mail stjoert, foenen se better as 'een pear riegels oender sa'n stikje'...
Jir is fjirder ollus ek wol goed, juster ha'k olwer myn eerste skoaldei han.
No, suc6 der en doch mar rustig oan!
Broerke.
-
06 September 2008 - 17:05
Michelle:
Hoi Teuntje,
Leuk om te horen van je belevenissen in Zuid-Afrika. Idd wel eenbeetje gek hoor dat je nu ook echt daar rondwandeld in de praktijk, dat het er na al die jaren studieboeken toch ook echt van gekomen is. K hoop dat je t echt goed hebt daar; ook lekker veel over jezelf blijft leren; dat je straks een goede, stevig in haar schoenen staande en wel te vertrouwen ontwikkelingswerker zal zijn. ;) Nee, echt; dat zal zeker wel goed komen.
Ik ben hier in Nederland nog wat aan't beter worden; en ondertussen een bruiloft aan't voorbereiden; - ja dat komt al dichterbij, nog twee maanden! en net een huisje geschilderd. ook leuk hoor; maar ook wel vermoeiend.
Nauw ben benieuwd naar hoe het verder met je gaat daarginds.
Groetjes, Michelle
-
09 September 2008 - 14:59
Jorieke:
hey Teuntje,
Echt vreemd om in de leeuwenborch in de bieb te komen en daar geen Teuntje aan te treffen. Gelukkig klink je enthousiast, dat is fijn. Hier gaat alles goed, weer gewoon bezig met vakken.
Liefs, Jorieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
