Inspanning en ontspanning: St Francis en omstreken
Door: Teuntje
Blijf op de hoogte en volg Teuntje
16 Oktober 2008 | Zuid-Afrika, Johannesburg
De zomer lijkt hier echt te zijn begonnen. Met temperaturen rond (en op sommige dagen flink boven) de dertig graden is het tijd om de zonnebrand uit de kast te halen. In Johannesburg heeft het sinds maart niet geregend. Alles is droog en stoffig en de mensen wachten hier op de regen. Ondanks de droogte staan de bomen in bloei (paars) en komen ook de bloemen al uit de knop.
‘Gelukkig’ heb ik mijn portie regen al gehad. Na mijn bezoek aan het project in Pietermaritzburg, ben ik bijna twee weken geleden weer terug gereisd naar Johannesburg. Ik had een buskaartje gekocht voor drie uur ‘s middags. In de stromende regen, met voeten als ijsklompjes en al mijn baggage heb ik ruim twee uur staan wachten. De hostess van de bus stond, in haar te korte rokje, samen met mij te wachten. Ook zij wist niet waarom de bus zo laat was. De chauffeur was nieuw en niemand had zijn nummer. Welkom in Afrika!
Daarna is de reis gelukkig zonder verder problemen verlopen. Tegen middernacht was ik terug in Johannesburg. Dat voelde als thuiskomen, terwijl ik maar een korte tijd (een week) in Johannesburg was geweest. ‘s Zondags ben ik eerst met Wendy en Winston naar de kerk geweest. Daarna hebben ze me meegenomen naar een klein game reserve en naar een stuwdam. Bij de game reserve vielen we met letterlijk en figuurlijk met de neus in de ‘pudding’. De meest heerlijke nagerechten stonden uitgestald. Dat konden we natuurlijk niet aan onze neus voorbij laten gaan ;) Daarnaast waren er twee olifanten en twee jonkies te zien. Dat is indrukwekkend: ze zijn grooooot van dichtbij. Met het uitzicht op zeilbootjes, voelde ik me bij de stuwdam bijna thuis. ‘s Avonds op de bank gehangen en Bruce Almighty gekeken. Dat was wel de perfecte afsluiting van een relaxte zondag.
En na de zondag begint op maandag natuurlijk de nieuwe werkweek. Vorige week maandag heb ik een (voorlopig) evaluatiegesprek gehad. Alles lijkt goed te gaan tot nu toe. Hoewel er de nodige problemen zijn, gaat naar omstandigheden alles zoals gepland. Aan het einde van de maandag ben ik naar het ‘nieuwe’ project gegaan. Deze keer een project in Johannesburg. Ik logeer in het guesthouse waar ook andere ‘vrijwilligers’ wonen. Steve is een jongen uit Malawi die in de hospice werkt. Hiro is een meisje uit Japan dat ‘sand play’ (soort therapie) met de kinderen doet. En dan zijn er nog twee Nederlandse studenten psychologie die met hun afstudeeronderzoek bezig zijn. Een gezellige boel met z’n allen.
Het project, St Francis, is uitgebreid. Op de plaats waar het guesthouse is, vindt ook een groot deel van het project plaats. Er is een afkickkliniek, een kliniek, een ‘weeshuis’, een nursery school, een training centre en een hospice. Op andere plaatsen in de buurt is een huis waar vrouwen worden opgevangen, er is een skills center en thuiszorgers werken in verschillende gebieden in de stad. Gelukkig is het hier weer mogelijk om met de kindjes te spelen als mijn ogen bijna vierkant zijn van het werken op de computer en mijn hoofd bijna tolt van alle informatie.
Mijn stage-opdracht loopt redelijk voorspoedig. Natuurlijk zijn er altijd problemen en dingen die beter kunnen, maar over het algemeen ben ik tevreden met hoe het gaat. Het is hard werken om in twee weken alles over de preventie activiteiten van een project te weten te komen, op te schrijven en om ook een idee te krijgen van de problemen die in de gemeenschap spelen. Het is fijn dat het werk afwisselend is. Er is vrijwel geen dag dat ik acht uur achter elkaar achter de computer zit. Vaak zijn er activiteiten te doen die interessant zijn voor mijn opdracht, films die gekeken moeten worden (Bruce Almighty valt daar niet onder ;) ) en mensen waarmee gesproken moet worden. Voor iedereen die inhoudelijk geinteresseerd is: vergeet niet regelmatig een kijkje te nemen op http://teuntje-dorcas.blogspot.com/
Afgelopen zaterdag ben ik wezen shoppen in Eastrand Mall. Dat is een van de vele grote malls in Johannesburg. Hoewel het vreemd is dat extreme armoede en extreme luxe zo dicht bij elkaar liggen, lijkt het hier vanzelfsprekend. Ondanks dat ik weet dat er een kwartiertje rijden hier vandaan mensen wonen die vrijwel niets hebben, kan ik toch genieten van het bekijken van de winkels en het lekker lunchen. Is dat vreemd? Of egoistisch? Zou ik niet moeten denken dat ik mijn geld nuttiger kan besteden dan aan nieuwe schoenen?
Zaterdagavond heb ik met Nina en Sara een filmpje gekeken. Wel fijn om even samen met leeftijdsgenootjes te zijn die ook nog Nederlands spreken. Het voelt dan bijna als thuis. Helaas werd onze gezellige avond bruut verstoord door een stroomstoring. ‘Hoe lang gaat dat duren?’ vroeg ik. ‘Dat weet je hier maar nooit’ was het antwoord, waarna we allemaal naar bed zijn gegaan…
Afgelopen zondag was er een waar concert georganiseerd door St Francis. Hoewel de opkomst tegen viel, hebben we ons toch goed vermaakt. Verschillende artiesten waren uitgenodigd. Een van hen is de Japanse ‘Baby M’ (moet je maar ff googelen). In Japan schijnt ze beroemd te zijn en ook in een aantal andere Aziatische landen is ze redelijk bekend. Nu wil ze doorbreken in Zuid-Afrika. Omdat ze zich de komende tijd ook in wil zetten om geld in te zamelen voor St Francis, heeft ze bijgedragen aan het benefietconcert. Het eigenlijke hoogtepunt van de middag (voor mij) was een mannenkoor (jaja, een koor). Dit mannenkoor staat vijftiende in de top vijftig van beste mannenkoren in de wereld. Ze reizen de hele wereld over en hebben verschillende belangrijke wedstrijden gewonnen. Echt ‘kippenvel-muziek’. Het koor is anders dan de kerkkoren die je waarschijnlijk nu in gedachten hebt. De mannen hebben vooral Afrikaanse nummers gezongen en dat is wel even een stukje swingender :)
Maandagochtend ben ik met de Nederlandse meiden naar Pretoria geweest. Zij moesten daar het een en ander regelen en waren van plan naar het Voortrekkersmuseum te gaan. Of ik ook mee wilde. Aangezien ik in het weekend nog het nodige aantal uren had gewerkt, vond ik dat ik wel een extra vrije ochtend had verdiend ;) Het Voortrekkersmonument en het Voortrekkersmuseum vertellen een stukje van de geschiedenis van Zuid-Afrika. Het gaat vooral over de trek van de boeren naar het noorden. De boeren waren op zoek naar meer vruchtbare grond en zetten zich af tegen het politieke regime. Deze trek is niet zonder kleerscheuren verlopen, omdat er in de gebieden waar de boeren naartoe trokken ook al mensen woonden. Vergelijk de situatie met de strijdende partijen in Israel. Met mijn beperkte begrip van de hele geschiedenis, is dit althans wat ik ervan heb begrepen…
Woensdag heb ik een paar huisbezoeken gedaan met de thuiszorgers. Het is ongelooflijk wat je dan allemaal te horen krijgt. Van overleden ouders en vaders die hun kinderen in de steek laten tot mensen die pas als ze op sterven liggen hun familie vertellen over hun HIV besmetting. Toch is het ook verbazingwekkend hoe mensen van een shack (huis van golfplaten) hun thuis kunnen maken. Ondanks de uitzichtloze situatie, doen de mensen het uiterste om de eindjes aan elkaar te knopen.
Mijn verblijf bij St Francis loopt alweer ten einde. Ik zal vooral alle lieve kinderen gaan missen. Stiekem wil ik er wel eentje mee naar huis nemen :) Begin volgende week zal ik naar Lesotho gaan om daar een project te bezoeken. Lesotho schijnt armer en bergachtiger te zijn dan Zuid-Afrika. Ik ben benieuwd wat dit land en dit project voor uitdagingen met zich mee zal brengen.
‘Gelukkig’ heb ik mijn portie regen al gehad. Na mijn bezoek aan het project in Pietermaritzburg, ben ik bijna twee weken geleden weer terug gereisd naar Johannesburg. Ik had een buskaartje gekocht voor drie uur ‘s middags. In de stromende regen, met voeten als ijsklompjes en al mijn baggage heb ik ruim twee uur staan wachten. De hostess van de bus stond, in haar te korte rokje, samen met mij te wachten. Ook zij wist niet waarom de bus zo laat was. De chauffeur was nieuw en niemand had zijn nummer. Welkom in Afrika!
Daarna is de reis gelukkig zonder verder problemen verlopen. Tegen middernacht was ik terug in Johannesburg. Dat voelde als thuiskomen, terwijl ik maar een korte tijd (een week) in Johannesburg was geweest. ‘s Zondags ben ik eerst met Wendy en Winston naar de kerk geweest. Daarna hebben ze me meegenomen naar een klein game reserve en naar een stuwdam. Bij de game reserve vielen we met letterlijk en figuurlijk met de neus in de ‘pudding’. De meest heerlijke nagerechten stonden uitgestald. Dat konden we natuurlijk niet aan onze neus voorbij laten gaan ;) Daarnaast waren er twee olifanten en twee jonkies te zien. Dat is indrukwekkend: ze zijn grooooot van dichtbij. Met het uitzicht op zeilbootjes, voelde ik me bij de stuwdam bijna thuis. ‘s Avonds op de bank gehangen en Bruce Almighty gekeken. Dat was wel de perfecte afsluiting van een relaxte zondag.
En na de zondag begint op maandag natuurlijk de nieuwe werkweek. Vorige week maandag heb ik een (voorlopig) evaluatiegesprek gehad. Alles lijkt goed te gaan tot nu toe. Hoewel er de nodige problemen zijn, gaat naar omstandigheden alles zoals gepland. Aan het einde van de maandag ben ik naar het ‘nieuwe’ project gegaan. Deze keer een project in Johannesburg. Ik logeer in het guesthouse waar ook andere ‘vrijwilligers’ wonen. Steve is een jongen uit Malawi die in de hospice werkt. Hiro is een meisje uit Japan dat ‘sand play’ (soort therapie) met de kinderen doet. En dan zijn er nog twee Nederlandse studenten psychologie die met hun afstudeeronderzoek bezig zijn. Een gezellige boel met z’n allen.
Het project, St Francis, is uitgebreid. Op de plaats waar het guesthouse is, vindt ook een groot deel van het project plaats. Er is een afkickkliniek, een kliniek, een ‘weeshuis’, een nursery school, een training centre en een hospice. Op andere plaatsen in de buurt is een huis waar vrouwen worden opgevangen, er is een skills center en thuiszorgers werken in verschillende gebieden in de stad. Gelukkig is het hier weer mogelijk om met de kindjes te spelen als mijn ogen bijna vierkant zijn van het werken op de computer en mijn hoofd bijna tolt van alle informatie.
Mijn stage-opdracht loopt redelijk voorspoedig. Natuurlijk zijn er altijd problemen en dingen die beter kunnen, maar over het algemeen ben ik tevreden met hoe het gaat. Het is hard werken om in twee weken alles over de preventie activiteiten van een project te weten te komen, op te schrijven en om ook een idee te krijgen van de problemen die in de gemeenschap spelen. Het is fijn dat het werk afwisselend is. Er is vrijwel geen dag dat ik acht uur achter elkaar achter de computer zit. Vaak zijn er activiteiten te doen die interessant zijn voor mijn opdracht, films die gekeken moeten worden (Bruce Almighty valt daar niet onder ;) ) en mensen waarmee gesproken moet worden. Voor iedereen die inhoudelijk geinteresseerd is: vergeet niet regelmatig een kijkje te nemen op http://teuntje-dorcas.blogspot.com/
Afgelopen zaterdag ben ik wezen shoppen in Eastrand Mall. Dat is een van de vele grote malls in Johannesburg. Hoewel het vreemd is dat extreme armoede en extreme luxe zo dicht bij elkaar liggen, lijkt het hier vanzelfsprekend. Ondanks dat ik weet dat er een kwartiertje rijden hier vandaan mensen wonen die vrijwel niets hebben, kan ik toch genieten van het bekijken van de winkels en het lekker lunchen. Is dat vreemd? Of egoistisch? Zou ik niet moeten denken dat ik mijn geld nuttiger kan besteden dan aan nieuwe schoenen?
Zaterdagavond heb ik met Nina en Sara een filmpje gekeken. Wel fijn om even samen met leeftijdsgenootjes te zijn die ook nog Nederlands spreken. Het voelt dan bijna als thuis. Helaas werd onze gezellige avond bruut verstoord door een stroomstoring. ‘Hoe lang gaat dat duren?’ vroeg ik. ‘Dat weet je hier maar nooit’ was het antwoord, waarna we allemaal naar bed zijn gegaan…
Afgelopen zondag was er een waar concert georganiseerd door St Francis. Hoewel de opkomst tegen viel, hebben we ons toch goed vermaakt. Verschillende artiesten waren uitgenodigd. Een van hen is de Japanse ‘Baby M’ (moet je maar ff googelen). In Japan schijnt ze beroemd te zijn en ook in een aantal andere Aziatische landen is ze redelijk bekend. Nu wil ze doorbreken in Zuid-Afrika. Omdat ze zich de komende tijd ook in wil zetten om geld in te zamelen voor St Francis, heeft ze bijgedragen aan het benefietconcert. Het eigenlijke hoogtepunt van de middag (voor mij) was een mannenkoor (jaja, een koor). Dit mannenkoor staat vijftiende in de top vijftig van beste mannenkoren in de wereld. Ze reizen de hele wereld over en hebben verschillende belangrijke wedstrijden gewonnen. Echt ‘kippenvel-muziek’. Het koor is anders dan de kerkkoren die je waarschijnlijk nu in gedachten hebt. De mannen hebben vooral Afrikaanse nummers gezongen en dat is wel even een stukje swingender :)
Maandagochtend ben ik met de Nederlandse meiden naar Pretoria geweest. Zij moesten daar het een en ander regelen en waren van plan naar het Voortrekkersmuseum te gaan. Of ik ook mee wilde. Aangezien ik in het weekend nog het nodige aantal uren had gewerkt, vond ik dat ik wel een extra vrije ochtend had verdiend ;) Het Voortrekkersmonument en het Voortrekkersmuseum vertellen een stukje van de geschiedenis van Zuid-Afrika. Het gaat vooral over de trek van de boeren naar het noorden. De boeren waren op zoek naar meer vruchtbare grond en zetten zich af tegen het politieke regime. Deze trek is niet zonder kleerscheuren verlopen, omdat er in de gebieden waar de boeren naartoe trokken ook al mensen woonden. Vergelijk de situatie met de strijdende partijen in Israel. Met mijn beperkte begrip van de hele geschiedenis, is dit althans wat ik ervan heb begrepen…
Woensdag heb ik een paar huisbezoeken gedaan met de thuiszorgers. Het is ongelooflijk wat je dan allemaal te horen krijgt. Van overleden ouders en vaders die hun kinderen in de steek laten tot mensen die pas als ze op sterven liggen hun familie vertellen over hun HIV besmetting. Toch is het ook verbazingwekkend hoe mensen van een shack (huis van golfplaten) hun thuis kunnen maken. Ondanks de uitzichtloze situatie, doen de mensen het uiterste om de eindjes aan elkaar te knopen.
Mijn verblijf bij St Francis loopt alweer ten einde. Ik zal vooral alle lieve kinderen gaan missen. Stiekem wil ik er wel eentje mee naar huis nemen :) Begin volgende week zal ik naar Lesotho gaan om daar een project te bezoeken. Lesotho schijnt armer en bergachtiger te zijn dan Zuid-Afrika. Ik ben benieuwd wat dit land en dit project voor uitdagingen met zich mee zal brengen.
-
16 Oktober 2008 - 18:17
Catharina&Willemijn:
Hee Teun!
Haha, we moesten net heel erg lachen om de foto van de olifanten, om een 1 of andere reden was de foto ingedrukt (ipv langwerpig) dus toen werd de olifantjes op de foto ineens wel heeeeel errug dik! :-p Maar don't worry, de keer daarna was 'ie weer normaal ;-). Hier nu zelfstudieweek, Catharina is dus aan het studeren en ik...hmm we houden het maar op verwoede pogingen doen om met mn bsc scriptie bezig te zijn en (volgens Catharina :-p) druk met voorbereiden op Cambodia. Vandaag inentingen gehaald (en nog een heel schema aan andere vaccinaties af te werken...), dus nu lamme armpjes. Tot contacts! En veel plezier met de kinders daar!
veel liefs, Catharina en Will. -
17 Oktober 2008 - 11:42
Geartsje:
Heey Teun!
mooi dat het goed gaat met je project!!
en aaaaaaaah wat een lieve olifanten op de foto!! :D -
17 Oktober 2008 - 11:48
Nicolien:
wow, ook je andere site bekeken; wel impressive! Je hebt trouwens wel echt een goede schrijfstijl; kzie wel wat in dat idee van jou om 't te gaan combineren met journalistiek ofzo:D
Zal idd wel raar zijn die tegenstelling van rijk/arm!
Wel leuk zo met z'n allen in zo'n huis! Je ontmoet een hoop mensen zo en beleeft een hoop! Echt bijzonder!
grt nic -
19 Oktober 2008 - 09:40
Jorieke:
Hey Teun,
Leuk om van je te horen. Ben heel benieuwd naar alle verhalen en foto's als je terugkomt. Maar jij zit daar nog wel eventjes.
hier gaat het normale leventje door. Komende week weer tentamens, wat gaat dat toch snel.
Veel plezier nog daar,
Liefs, Jorieke -
20 Oktober 2008 - 10:53
Marieke :
Hoi Teuntje,
Leuk om weer wat van je te lezen en wat een mooie foto's van de kinderen waar je mee werkt/speelt! En wat een temperaturen, dertig graden. Hier in Freiburg is het ook wel eens zo warm, maar nu heeft het ondertussen al gesneeuwd op de Feldberg. Veel succes nog!
Groetjes,
Marieke
-
21 Oktober 2008 - 18:52
Pjirkje:
Hee Teuntje!
Gisteravond even met mn vader gebeld en die vertelde me dat je in Pretoria was geweest, ik dacht ik zal gelijk je verhaal even lezen. Wat vond je van Pretoria? Mooi he die jakarando bloemen!! Ik heb elke dag een prachtig uitzicht over de paarse stad!! Wat gaaf dat je naar Lesotho gaat trouwens... daar wil ik ook nog graag heen! Enjoy! Groetjes vanuit Pretoria -
24 Oktober 2008 - 12:56
Marieke:
Hey Teuntje,
Fijn dat je je daar nog vermaakt en dat t met je opdracht allemaal goed gaat. Leuk ook om wat foto´s te zien. Zaten mooie bij joh!
Bizar zeg om dat zo geconfronteerd te worden met verschillen tussen rijk en arm. En eigenlijk vind je het stom en verschrikkelijk, maja gelukkig mag je je ook tot de rijke en bevoorrechten rekenen... pff verwarrend hoor.
Ik heb nu een beetje lamme dag, tja laatste dag van periode 1.
Suc6 nog met je opdracht. Hopelijk geniet je er nog van.
Liefs Marieke -
28 Oktober 2008 - 23:37
Afke:
Hé Teuntje!
Ik had al gehoord dat je naar ZA ging, en je Dorcas-site had ik ook al bekeken. Ik wist alleen niet dat je ook een waarbenjij.nu had! Erg mooi om je verhalen te lezen, vooral indrukwekkend ook. Heel veel succes met je stage! En geniet van je verblijf in ZA, ondanks de minder mooie dingen die je daar tegenkomt. Komt fêst wol goed :)
Groetjes, Afke
-
21 December 2008 - 14:49
Tetje:
Teuntjeeee!!
Nou, ik kom morgen op visite en ik heb vandaag een lekker lui dagje, dus ik ben je verhalen gaan lezen! Je schrijft superleuk! Ik ga misschien in Afrika wonen, kwam vandaag iemand (uit Cameroen) in de bus tegen die mij zijn emailadres gaf en ik moest hem mailen ;).
En nog even over die schoenen: je andere schoenen zweven nog ergens in India dus wat mij betreft mocht je nieuwe halen! ;)
Nogmaals geweldig om te lezen allemaal, als ik nog eens tijd heb ga ik je andere site doorlezen.
Voor nu:
Oant moarn!!
Liefs,
Tetje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
