Zimbabwe: een andere wereld
Door: Teuntje
Blijf op de hoogte en volg Teuntje
27 November 2008 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Na anderhalve week keihard werken aan mijn (ondertussen ruim 280 pagina’s tellende) onderzoeksraport, stageverslag en presentaties was ik blij dat we op dertien november op weg waren naar Zimbabwe. Daar heb ik met twee Zimbabwaanse collega’s het (voor mij laatste) Dorcas project in Mutare bezocht.
In ruim anderhalf uur vlogen we van Johannesburg naar Harare, de hoofdstad van Zimbabwe, om daar in een heel andere ereld terecht te komen: de wc’s waren op slot omdat er geen water was; het vliegveld was uitgestorven omdat bijna niemand het land in wil, iedereen wil eruit; de rijen wachtende voor de bank zijn abnormaal lang; electiciteit is de uitzondering in plaats van de regel; winkels die alleen brood, tomaten en knoflook verkopen etc.
Zimbabwe voelt ‘Afrikaanser’ dan Zuid-Afrika. De warme dagen zijn echt warm, de wegen zijn bezaaid met gaten en worden druk bewandeld door mensen met bossen met takken op het hoofd en kinderen die achter autobanden aan rennen. Het was bijzonder om het meer ‘stereotype’ beeld van Afrika in werkelijkheid te ervaren.
Het project ‘Aids Kids Mutare’ runt onder andere een preschool voor jonge kinderen. De meest kwetsbare kinderen kunnen daar gratis naartoe, anderen moeten betalen. Ik had koekjes meegebracht om uit te kunnen delen. Het is mooi om te zien hoe dankbaar de kinderen daarmee zijn. In een land waar eten schaars en duur is, is een koekje een grote traktatie. Volgens de juf hebben de kinderen heel wat te vertellen als ze thuis komen.
De ‘zomervakantie’ begint rond deze tijd en daarom vinden nu ook de graduations plaats. Zelfs de kinderen die van de preschool naar de primary school gaan krijgen certificaten en prijzen. Daarnaast speelden de kinderen van de preschool van het project het kerstverhaal en was er een opgetuigde kertboom. Voor mij voelt het als middenin de zomer en de kerstboom, het kerstverhaal en de kerstmannen in de etalages passen daar niet echt bij...
Tijdens het projectbezoek hebben we een school bezocht waar de kinderen les krijgen over HIV/AIDS preventie. De kinderen hebben zichtbaar plezier in de spellen en de discussies. Tijdens de vakantie worden kampen georganiseerd om de kinderen van de straat te houden. De buurt is arm en druk. Hele families wonen vaak in een kamer en de meeste kinderen hebben gaten in hun kleren en gaten in hun schoenen (als ze die al dragen). In het verleden werkte het project ook met peer-educators. Door de financiele problemen in het land is er op het moment geen geld om de transportkosten voor deze mensen te betalen...
Op het vliegveld leek ik gek om 900 gram winegums te kopen. Eenmaal in Mutare aangekomen was mijn aankoop zo gek nog niet. De kinderen klappen twee keer met hun handen voor ze een winegum pakken. Dat is hun manier om dankjewel te zeggen. De jongen die de lege doos mocht hebben was nog het meest opgewonden van allemaal. Het is soms moeilijk te bevatten...
Ik geniet ervan om ‘zomaar’ met volwassenen en kinderen te praten en te leren over hun leven en hun dromen. Het is jammer dat de projectbezoeken nu afgelopen zijn. Ik heb er veel van geleerd ook al was het niet altijd makkelijk. Het was het harde werken meer dan waard.
Terug in Johannesburg besefte ik dat het niet vanzelfsprekend is dat er (warm) water uit de kraan komt en dat het licht aan gaat als je op het knopje drukt. Na tien dagen waar het elke dag weer afwachten was of er water uit de kraan zou komen of het licht aan zou gaan is het een grote luxe om zekerheid te hebben dat er water uit de kraan komt en electriciteit uit het stopcontact. Daarnaast zijn de supermarkt met een groot assortiment en een zwembad toch wel erg fijn :).
Deze week was één groot leermoment tot nu toe. Voor we naar Zimbabwe gingen hebben we een HIV/AIDS preventie training geregeld voor de Dorcas partners in Zuid-Afrika, Lesotho en Zimbabwe. Hoewel je probeert zoveel mogelijk vantevoren te regelen zijn er altijd last-minute paniek momenten. Het feit dat we net terug waren uit Zimbabwe was een extra stress factor. Het idee was dat ik de training samen met een collega zou regelen en geven. Echter, deze collega vond het meer ‘mijn training’. Er was niemand om voor te doen hoe het moest en dit zijn ook niet de dingen die je leert op de universiteit. Daar leer je hoogstens een presentatie van tien minuten te geven en niet om anderhalf uur vol te praten en om discussies te leiden. Het kan altijd beter, maar ik ben tevreden over de afgelopen dagen en ook de feedback was positief.
Ondertussen zijn ook heit en mem aangekomen. Voor hun begint hun vakantie nu terwijl het voor mij als een einde voelt. Mijn stage in Zuid-Afrika en het bezoeken van de verschillende projecten is afgelopen. Vanmiddag zal ik afscheid nemen van de mensen op kantoor en morgen gaat mijn (verlate) zomervakantie beginnen. Ik realiseer me nog niet helemaal dat we twee weken het land door zullen trekken zonder dat ik verplichtingen heb. Het plan is om eerst naar het oosten te gaan (richting Swaziland) en dan langs de kust naar Kaapstad. Dit is een gruwelijk lange reis, maar die ook erg mooi schijnt te zijn. Ik zal met volle teugen proberen te genieten want de terugkeer naar het veel te koude en regenachtige Nederland komt te snel dichtbij...
In ruim anderhalf uur vlogen we van Johannesburg naar Harare, de hoofdstad van Zimbabwe, om daar in een heel andere ereld terecht te komen: de wc’s waren op slot omdat er geen water was; het vliegveld was uitgestorven omdat bijna niemand het land in wil, iedereen wil eruit; de rijen wachtende voor de bank zijn abnormaal lang; electiciteit is de uitzondering in plaats van de regel; winkels die alleen brood, tomaten en knoflook verkopen etc.
Zimbabwe voelt ‘Afrikaanser’ dan Zuid-Afrika. De warme dagen zijn echt warm, de wegen zijn bezaaid met gaten en worden druk bewandeld door mensen met bossen met takken op het hoofd en kinderen die achter autobanden aan rennen. Het was bijzonder om het meer ‘stereotype’ beeld van Afrika in werkelijkheid te ervaren.
Het project ‘Aids Kids Mutare’ runt onder andere een preschool voor jonge kinderen. De meest kwetsbare kinderen kunnen daar gratis naartoe, anderen moeten betalen. Ik had koekjes meegebracht om uit te kunnen delen. Het is mooi om te zien hoe dankbaar de kinderen daarmee zijn. In een land waar eten schaars en duur is, is een koekje een grote traktatie. Volgens de juf hebben de kinderen heel wat te vertellen als ze thuis komen.
De ‘zomervakantie’ begint rond deze tijd en daarom vinden nu ook de graduations plaats. Zelfs de kinderen die van de preschool naar de primary school gaan krijgen certificaten en prijzen. Daarnaast speelden de kinderen van de preschool van het project het kerstverhaal en was er een opgetuigde kertboom. Voor mij voelt het als middenin de zomer en de kerstboom, het kerstverhaal en de kerstmannen in de etalages passen daar niet echt bij...
Tijdens het projectbezoek hebben we een school bezocht waar de kinderen les krijgen over HIV/AIDS preventie. De kinderen hebben zichtbaar plezier in de spellen en de discussies. Tijdens de vakantie worden kampen georganiseerd om de kinderen van de straat te houden. De buurt is arm en druk. Hele families wonen vaak in een kamer en de meeste kinderen hebben gaten in hun kleren en gaten in hun schoenen (als ze die al dragen). In het verleden werkte het project ook met peer-educators. Door de financiele problemen in het land is er op het moment geen geld om de transportkosten voor deze mensen te betalen...
Op het vliegveld leek ik gek om 900 gram winegums te kopen. Eenmaal in Mutare aangekomen was mijn aankoop zo gek nog niet. De kinderen klappen twee keer met hun handen voor ze een winegum pakken. Dat is hun manier om dankjewel te zeggen. De jongen die de lege doos mocht hebben was nog het meest opgewonden van allemaal. Het is soms moeilijk te bevatten...
Ik geniet ervan om ‘zomaar’ met volwassenen en kinderen te praten en te leren over hun leven en hun dromen. Het is jammer dat de projectbezoeken nu afgelopen zijn. Ik heb er veel van geleerd ook al was het niet altijd makkelijk. Het was het harde werken meer dan waard.
Terug in Johannesburg besefte ik dat het niet vanzelfsprekend is dat er (warm) water uit de kraan komt en dat het licht aan gaat als je op het knopje drukt. Na tien dagen waar het elke dag weer afwachten was of er water uit de kraan zou komen of het licht aan zou gaan is het een grote luxe om zekerheid te hebben dat er water uit de kraan komt en electriciteit uit het stopcontact. Daarnaast zijn de supermarkt met een groot assortiment en een zwembad toch wel erg fijn :).
Deze week was één groot leermoment tot nu toe. Voor we naar Zimbabwe gingen hebben we een HIV/AIDS preventie training geregeld voor de Dorcas partners in Zuid-Afrika, Lesotho en Zimbabwe. Hoewel je probeert zoveel mogelijk vantevoren te regelen zijn er altijd last-minute paniek momenten. Het feit dat we net terug waren uit Zimbabwe was een extra stress factor. Het idee was dat ik de training samen met een collega zou regelen en geven. Echter, deze collega vond het meer ‘mijn training’. Er was niemand om voor te doen hoe het moest en dit zijn ook niet de dingen die je leert op de universiteit. Daar leer je hoogstens een presentatie van tien minuten te geven en niet om anderhalf uur vol te praten en om discussies te leiden. Het kan altijd beter, maar ik ben tevreden over de afgelopen dagen en ook de feedback was positief.
Ondertussen zijn ook heit en mem aangekomen. Voor hun begint hun vakantie nu terwijl het voor mij als een einde voelt. Mijn stage in Zuid-Afrika en het bezoeken van de verschillende projecten is afgelopen. Vanmiddag zal ik afscheid nemen van de mensen op kantoor en morgen gaat mijn (verlate) zomervakantie beginnen. Ik realiseer me nog niet helemaal dat we twee weken het land door zullen trekken zonder dat ik verplichtingen heb. Het plan is om eerst naar het oosten te gaan (richting Swaziland) en dan langs de kust naar Kaapstad. Dit is een gruwelijk lange reis, maar die ook erg mooi schijnt te zijn. Ik zal met volle teugen proberen te genieten want de terugkeer naar het veel te koude en regenachtige Nederland komt te snel dichtbij...
-
27 November 2008 - 11:21
NIcolien:
ach mens toch; ik hoorde van Catherina al dat je super hard gewerkt hard... 280 pagina's ... een 3 dagen durende workshop! Jee, hoe krijg je het toch altijd voor elkaar!!;)
Jij kan Nederland dan wel te dichtbij beginnen te komen, maar wij vinden het toch maar al te leuk hoor dat je weer terug komt:D MAAR nu eerst GENIETEN en RELAXEN!!!!!!! tijdens de vakantie met je ouders!!!:D
tot snel:)
nic -
27 November 2008 - 11:51
Jorieke:
Hey Teuntje,
Jeetje, wat heb jij hard gewerkt daar! Goed zeg! En nu dus lekker vakantie, geniet ervan.
Tot snel,
liefs, Jorieke -
27 November 2008 - 13:00
Doeke:
prachtige verhalen, je schrijft het precies zoals ik me het daar kan voorstellen... gelukkig komje binnenkort weer eens terug,groetjes Doeke -
27 November 2008 - 13:55
Marieke:
Hoi Teuntje,
Wow, wat heb jij een stage gehad zeg! En wat een verslag! En nu nog rondreizen. Leuk! Veel plezier met je ouders :-)
Wel apart dat het hier nu rond de nul graden is en er afgelopen weekend sneeuwstormen waren, en dat jij last hebt van de hitte ;-)
Groetjes,
Marieke -
27 November 2008 - 14:40
Germ Anne:
Klinkt wederom als een heel mooie ervaring! Nog een fijne tijd met je ouders en tot snel! -
27 November 2008 - 15:56
Jan:
Ha sus,
Mooi ferhaal wer. 'Gelokkig' bist nog yn Zimbabwe west, dat is meer sa't je Afrika foarstelle... Dost dat yn't echt sjoen hast...:-O Maja, folle plesier mei heit en mem! -
28 November 2008 - 10:07
Marjanne:
Ha Teuntje,
Zo ken ik je, hard werken en veel leren:) Het klinkt erg boeiend. Mooie ervaringen! Veel succes nog en vooral: geniet ervan!!
Groet, Marjanne -
28 November 2008 - 13:28
Margreet:
Heey teun!!
Heel erg veel plezier met je ouders en geniet van je welverdiende vakantie!! :D
Ik heb zin dat je terugkomt!! Ben ontzettend benieuwd naar je verhalen!
dikke tut Margreet!! (K) -
29 November 2008 - 12:27
Sjouke:
Hallo Teuntje,
Het einde is idd alweer bijna in zicht.. :-| dat gaat snel!
Maar een beter einde van dit avontuur is er niet. Fijn met je ouders vakantie vieren! Doch dyn heit en mem de groeten! :D
Een fijne resterende tijd toegewenst! en TOT SNEL!!
Leafs,
Sjouke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
