Onvoorstelbare wereld
Door: Teuntje
Blijf op de hoogte en volg Teuntje
01 Februari 2010 | Nederland, Wageningen
Mijn volgende reis naar Afrika komt nu snel dichterbij. Ook al weet ik al driekwart jaar dat ik in Tanzania veldwerk ga doen voor mijn afstudeeronderzoek, het besef dat ik over een paar weken op Kilimanjaro International Airport zal landen komt maar langzaam. Om dit proces wat te versnellen ben ik maar vast begonnen met inpakken. De ene dag vraag ik me af of zonnebrandcrème met factor dertig wel genoeg beschermend is en hoeveel muggenmelk ik mee zal nemen, terwijl ik de volgende dag door de sneeuw banjer, de schaatsen onderbind en de ijspegels bijna aan mijn neus hangen. Verder ben ik begonnen met het lezen van de Lonely Planet: hét boek dat niet mag ontbreken in de uitrusting van een wereldreiziger. Afgelopen zomer heb ik het boek gekocht als troost omdat ik zelf niet op vakantie ging (en daarom zeeën van tijd had om me vast in Tanzania te verdiepen). Maar het is al januari wanneer ik het boek voor het eerst echt opensla. En niet eens om de hoofdstukken over cultuur, politiek en geschiedenis door te ploeteren, maar om te lezen wat er over Moshi, de plaats waar ik zal wonen, geschreven is. Wat blijkt? Er is een heus 25m. zwembad. Met die wetenschap heb ik de Lonely Planet maar snel weggelegd, voordat ik dingen lees die ik liever (nog) niet weet…
Behalve baantjes zwemmen, ben ik van plan om aan mijn afstudeeronderzoek te werken. Met dit onderzoek wil ik erachter komen in hoeverre mensen die antivirale medicijnen tegen HIV voorgeschreven hebben gekregen deze medicijnen op de juiste manier innemen en waarom dat het geval is. Ik voorzie al moeilijkheden met mijn eigen malariaprofylaxis die ik eenmaal daags moet nemen, laat staan dat ik verschillende pillen op verschillende momenten van de dag in zou moeten nemen voor de rest van mijn leven. En dan heb ik nog genoeg te eten, geld om pillen te kopen, pillen zonder bijwerkingen etc. Uiteindelijk zal de kennis over determinanten van therapietrouw gebruikt kunnen worden om een passende interventie te ontwikkelen die mensen ertoe aanzet om hun medicijnen trouwer in te nemen. Maar zover is het nog lang niet. Toch probeer ik dit uiteindelijke doel zo goed en kwaad als het gaat voor ogen te houden en mezelf ervan te overtuigen dat dit onderzoek niet alleen als doel heeft om mijn diploma te halen, maar ook om iets goeds te doen. Ook al is dat niet altijd makkelijk, dat is wel wat ik altijd van plan ben geweest met mijn studie.
Dagdromend dwalen mijn gedachten af naar zestien februari. Volgespoten met vaccinaties, kennis over tropische ziekten en gewapend met een tas vol malariaprofylaxis en een muskietennet, ben ik er klaar voor. Maar ik kan en wil me geen voorstelling maken van wat me te wachten staat. Met weinig verwachtingen kan het ook niet tegenvallen, nietwaar? Het enige wat ik verwacht is dat het anders zal zijn: het land, de mensen, de taal, de cultuur, het wonen. Maar hoe anders het zal zijn kan ik nu nog niet bevatten. Op dit moment heb ik vooral veel vragen, maar niemand die ze kan beantwoorden. Zal ik Swahili kunnen leren? Zal ik nieuwe vrienden kunnen maken? Zal het onderzoek gaan zoals gepland? Zal ik kunnen functioneren in de hitte en regen van Tanzania? Zal ik tijd hebben om het land te bekijken? Zal ik me aan kunnen passen? En zal ik me er thuis gaan voelen? Ik hoop dat ik in de loop van de tijd alle vragen met een volmondig ‘ja’ kan beantwoorden, maar voor nu moet ik de antwoorden schuldig blijven.
Behalve baantjes zwemmen, ben ik van plan om aan mijn afstudeeronderzoek te werken. Met dit onderzoek wil ik erachter komen in hoeverre mensen die antivirale medicijnen tegen HIV voorgeschreven hebben gekregen deze medicijnen op de juiste manier innemen en waarom dat het geval is. Ik voorzie al moeilijkheden met mijn eigen malariaprofylaxis die ik eenmaal daags moet nemen, laat staan dat ik verschillende pillen op verschillende momenten van de dag in zou moeten nemen voor de rest van mijn leven. En dan heb ik nog genoeg te eten, geld om pillen te kopen, pillen zonder bijwerkingen etc. Uiteindelijk zal de kennis over determinanten van therapietrouw gebruikt kunnen worden om een passende interventie te ontwikkelen die mensen ertoe aanzet om hun medicijnen trouwer in te nemen. Maar zover is het nog lang niet. Toch probeer ik dit uiteindelijke doel zo goed en kwaad als het gaat voor ogen te houden en mezelf ervan te overtuigen dat dit onderzoek niet alleen als doel heeft om mijn diploma te halen, maar ook om iets goeds te doen. Ook al is dat niet altijd makkelijk, dat is wel wat ik altijd van plan ben geweest met mijn studie.
Dagdromend dwalen mijn gedachten af naar zestien februari. Volgespoten met vaccinaties, kennis over tropische ziekten en gewapend met een tas vol malariaprofylaxis en een muskietennet, ben ik er klaar voor. Maar ik kan en wil me geen voorstelling maken van wat me te wachten staat. Met weinig verwachtingen kan het ook niet tegenvallen, nietwaar? Het enige wat ik verwacht is dat het anders zal zijn: het land, de mensen, de taal, de cultuur, het wonen. Maar hoe anders het zal zijn kan ik nu nog niet bevatten. Op dit moment heb ik vooral veel vragen, maar niemand die ze kan beantwoorden. Zal ik Swahili kunnen leren? Zal ik nieuwe vrienden kunnen maken? Zal het onderzoek gaan zoals gepland? Zal ik kunnen functioneren in de hitte en regen van Tanzania? Zal ik tijd hebben om het land te bekijken? Zal ik me aan kunnen passen? En zal ik me er thuis gaan voelen? Ik hoop dat ik in de loop van de tijd alle vragen met een volmondig ‘ja’ kan beantwoorden, maar voor nu moet ik de antwoorden schuldig blijven.
-
01 Februari 2010 - 20:32
Broer(ke):
Yeah! De eerste reaktie yn dit prachtige fotoboek is fan my:D
In hiel soad succes yn Tanzania en keep in mind:
'It komt wol goed!'
Leafs,
Jan -
01 Februari 2010 - 20:35
Doeke:
ik weet zeker dat alles goed komt!!
succes en groeten uit goingarijp -
01 Februari 2010 - 21:34
Lysbeth:
Hee Teuntje!
Super dat je naar Tanzania gaat! Het gaat vast een leuke tijd worden daar!
Ik ben benieuwd naar je verhalen en zal je zeker volgen!
Veel succes met de voorbereiding en veel succes daar!
xxx -
02 Februari 2010 - 09:35
Marieke:
Hoi Teuntje,
Weer een nieuw avontuur! Leuk. Ik zal je verhalen zeker weer volgen en maak weer van die mooie foto's als de laatste keer!
Groetjes,
Marieke -
02 Februari 2010 - 14:38
Sjouke:
Hey Teuntje!
Zoals je al omschrijft kun je bijna geen groter contrast hebben dan van de lange witte winterperiode hier naar de tropische omgeving daar beneden. Je zult er vast snel genoeg aan wennen. Zo niet dan stuur ik wel een portie sneeuw die kant op (mocht het hier dan nog liggen..) ;-)
Succes met de voorbereidingen en we zien elkaar van te voren nog! :-D
Leafs,
Sjouke
-
02 Februari 2010 - 15:23
Michelle:
Leuk geschreven Teuntje!
Ja, ik kan me voorstellen dat je het allemaal wel gaat zien en je nu maar niet te druk maakt om alle vragen waar je het antwoord nog niet op weet. Ik ben ook benieuwd..
groetjes, Michelle -
03 Februari 2010 - 20:12
Geartsje:
Alweer op reis! Je bent net terug! ;)
Heel veel succes met je onderzoek, ik weet zeker dat je goede resultaten zult halen! (je moet de lat voor jezelf alleen niet te hoog leggen;))
Maar natuurlijk ook niet vergeten te genieten, want je zult ongetwijfeld weer fantastische dingen te zien krijgen!
Ik hou je in de gaten! (via deze site natuurlijk:P)
Liefs Geartsje -
17 Februari 2010 - 13:51
Marieke B:
Hoi Teuntje,
Tjonge, je avontuur is al weer begonnen. Spannend en bijzonder hoor. Heel veel suc6 met wennen en geniet van alle bijzondere en leerzame indrukken.
Liefs,
Marieke
Ps. Met mij gaat het goed. Vanmorgen tussentijdse toets gehad en vrijstelling is binnen :) -
22 Februari 2010 - 07:27
Henriette Ter Heegde:
Habari Teuntje,
je schrijft leuk en het is echt helemaal zoals je het beschrijft! succes en kom maar eens op de koffie als je in de "grote stad" Arusha bent! 0788531231
Karibu
Henriette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
